Wydaje się, że spektakularna budowla neorenesansowa w Schwerinie na Pojezierzu Meklemburskim w Niemczech nie ma nic wspólnego ze słowiańskością. A jednak można znaleźć powiązania.

Słowiński gród w Schwerinie

Schwerin (po polsku Swarzyn) to słowiańska nazwa grodu, który założyli Obodryci (należący do Słowian Połabskich) około 965 r. Nazwa jest kojarzona między innymi ze Swarogiem, słowiańskim bogiem. Obecny zamek stoi na terenie wspomnianego wczesnośredniowiecznego grodziska.

Syn Niklota, ostatniego pogańskiego księcia Obodrytów, Przybysław, dał początek książęcej dynastii sprawującej władzę w Schwerinie od XII wieku do pierwszej wojny światowej. Ponoć książęta z dumą manifestowali swoje słowiańskie pochodzenie i gustowali w ożenkach ze słowiańskimi arystokratkami. Pomnik Niklota można podziwiać na fasadzie zamku.

Imię Niklot oznacza „niekłuty”, czyli taki, którego nie można ukłuć, zranić.

Pogański duch

Zamek w Schwerinie ma swojego ducha – Małego Piotra. Wielu go widziało, interpretacji tej tajemniczej postaci też jest sporo: ostatni poganin, pogański książę, który zabił kapłana. Niektórzy twierdzą, że przybył z franciszkanami. Popularniejsza jednak jest wersja, że to duch pokutującego wyznawcy starej wiary. Co więcej, przestrzega przed wojną (gdy jest ubrany na czerwono) lub przed śmiercią (gdy paraduje w stroju żałobnym).

Podsumowanie

Zamek i otaczające go ogrody robią niemałe wrażenie. Warto się tam zatrzymać podczas wędrówki po Meklemburgii. Myślę, że na terenie północno-wschodnich Niemiec można znaleźć niejedną taką perełkę o korzeniach słowiańskich. Polecam choćby Rugię w artykule: Rugia – wyspa Słowian na terenie obecnych Niemiec.

Monika Maciewicz